در صورتیکه بین طرفین قرار داد
اجاره با اجاره بهای معین بوده و مدت اجاره منقضی شده باشد در خواست افزایش اجاره بها یا تعیین اجرت المثل به علت فقدان موجب و مستند قانونی مسموع نیست زیرا اولا مواد 3 و4 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب سال 1356 مبنی بر تجویز افزایش اجاره بها
اماکن مسکونی با تصویب قانون روابط موجر و مستاجر در سال 62 منسوخ شده است و به موجب ماده 3 قانون اخیر التصویب نیز اجاره بهای هر محل همان است که در اجاره نامه قید شده و اگر اجاره نامه ای نباشد به مقداری که بین طرفین مقرر عملی شده است بنابراین تعیین اجاره بها بیشتر از میزان مقرر جایز نیست ثانیا علاوه از اینکه ماده 14 قانون اخیر التصویب به منظور تقلیل و تثبیت اجاره بها وضع شده نه افزایش مال
الاجاره و آیین نامه مذکور در آن نیز در حال حاضر معتبر نیست اساساٌ ماده مرقوم ناظر به مدت اجاره بوده و نسبت به زمان بعد از مدت اجاره حکومت ندارد . ثالثاٌ رای وحدت رویه هیات عمومی دیوان عالی کشور تصمیم شعبه 31 دادگاه عمومی تهران دائر به رد دعوی تعویل را منطبق با موازین قانونی تشخیص نموده است و این رای دلالتی بر لزوم افزایش اجاره بها بعد از
انقضا مدت اجاره ندارد و حاکی از آن است که طرفین در صورت اختلاف در میزان اجاره بها می توانند به محکمه مراجعه و محکمه بر اساس قانون روابط موجر ومستاجر و قانون مدنی رفع اختلال می کند .رابعاٌ ماده 494 قانون مدنی صرفا حاکی از استحقاق موجر نسبت به اجرت المقل پس از انقضای مدت اجاره بوده و بدون آن که ضابطه آن را تعیین نماید و به موجب ماده 501 این قانون که در واقع مکمل ماده 494 است مقدار اجره المثل به میزان اجرت المسمی خواهد بود نه بیشتر . خامساٌ با توجه به روح و فلسفه وجودی قانون روابط موجر و مستاجر که در آئيننامه اجرايي قانون پيشفروش ساختمان...
ادامه مطلبما را در سایت آئيننامه اجرايي قانون پيشفروش ساختمان دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : apartmentlaw بازدید : 77 تاريخ : دوشنبه 8 اسفند 1401 ساعت: 14:57